Een nieuwe uitdaging

Afgelopen week was de eerste projectweek bij Mawa Otisamala, een compleet ander project dan YODEP. Niet alleen wat betreft het project zelf, maar ook het vrijwilligershuis, de community, een andere omgeving en natuurlijk een andere huismoeder en mede projectgenoten.

De eerste week was een week waarin ik best wel moest wennen. Ten eerste moest ik erg wennen aan het nieuwe vrijwilligershuis. Niet in de manier dat het er compleet anders uitzag, maar meer aan het feit dat er geen elektriciteit aanwezig is, geen stromend water en een kleine ‘dierentuin’ om en naast het huis. Hiermee bedoel ik de vele geiten en schapen rondom het huis samen met alle kinderen die elke dag een bezoekje komen brengen.

Ook het niet hebben van stroom was even wennen, want ja met een mobieltje die het net 1.5 dag volhoudt, blijft het lastig om steeds bereikbaar te zijn. Hierdoor staat deze dan ook grotendeels uit en gaat de telefoon vaak alleen ’s avonds aan of zo nu en dan even om te kijken of er ook berichtjes of iets dergelijks zijn. Ook eet je ’s avonds bij kaarslicht en gebruik je je hoofdlampje na 6 uur, wanneer het donker is. Want anders zie je vrij weinig..

Wat het water betreft, dat was ook wel een omschakeling. Net zoals op YODEP was er natuurlijk geen douche, dus dat gebeurt nog steeds met een teiltje en een bekertje.

Maar wat betreft het drinkwater en schoonmaakwater is het net even anders. Binnen hebben we een bak met drinkwater staan en buiten een bak met water voor handen wassen enzovoort. Dit is totaal niet vervelend, maar wel even een klein dingetje om aan te wennen, net als het stroomloos zijn.

Wat ook wel een interessant feitje is, wat helaas voor mij wat minder leuk is, is dat elke ochtend rond 4.30-5.00 de huismoeder een radio aanzet met batterijen erin, naast mijn raam.. En deze gaat ’s avonds rond een uurtje of 8.30 uit. Dus het komt erop neer dat ik elke dag lekker vroeg opsta, of tenminste wakker wordt.

Onze huismoeder is ook een lief vrouwtje. Ze is alleen erg verlegen, ze praat meestal erg zachtjes en kwam in het begin erg onderdanig op mij over. Een voorbeeld hiervan is bijvoorbeeld bij het eten, ze begint altijd met ‘let us pray’ en doet dan heel zacht een gebedje in het Chichewa. Daarna wacht ze met opscheppen tot wij hebben opgeschept en is ze de hele tijd stil en kijkt alleen naar haar eten. Tenzij je haar wat vraagt, maar dit is een klein voorbeeldje. Ze kan redelijk goed Engels en je kan ook wel met haar lachen zo nu en dan.

Ook het boodschappen doen gaat heel anders dan dat het op YODEP ging. We zitten een stuk verder afgelegen dan dat we bij YODEP waren, waardoor dit het logische probleem oplevert: de houdbaarheid van het eten. Een taxi kost 4000 Kwacha heen en terug, wat neerkomt op zo’n 8,50 euro. Zelf gaat ze heen met een fietstaxi (500 Kwacha) en dan met een public taxi (200 Kwacha) en dan de private van 4000 Kwacha terug, wat dus op zo’n 10 euro extra uitkomt. Op het eerste gezicht lijkt dit niet veel, maar samen met de kosten van het eten (9000 p.p.) en andere bijkomstige kosten blijft het op die manier wel oplopen. Je bent zowieso dus 40 euro kwijt gezamenlijk aan alleen de kosten van de taxi voor de huismoeder per vier weken. Als je zelf ook ergens heen wilt, komt hier ook 4000 per ritje bij op. Zo wordt iets kleins al snel iets groots, wat hier voor veel dingen geldt!

Oke, een ander klein detail is de wc. Je zou denken, wat kan er nu zoveel verschillen aan die wcs in Malawi.. Nouja op zich niet zoveel natuurlijk, het is en blijft een hokje met een gat in de grond. Maar zoals een paar vrijwilligers eerder al eens hadden gezegd: ‘Je gaat echt van gat naar gaatje’. Dat was precies hetzelfde bij mij. Het is moeilijk voor te stellen als je er zelf niet mee te maken hebt, maar ons gat is zelfs nog kleiner dan de omtrek van een emmer.. Als je een grote emmer hebt, daar de helft van ongeveer. Vrij lastig in sommige situaties...

Ook is er een boom achter de douche en het wc hokje, deze is door vrijwilligers ‘de tandenpoetsboom’ genoemd. Je moet je dan ook voorstellen dat de hele grond om de boom heen en de stenen die eromheen staan, wit zien van de overblijfselen van tandpasta! Nu het regenseizoen gestart is, ben ik benieuwd of het ook allemaal weg zal spoelen..

Na weken mooi weer te hebben gehad is het dan inderdaad toch echt zover. De bevolking in Malawi heeft erg lang zitten wachten op iets wat wij totaal niet fijn vinden, namelijk de regen! Het regenseizoen is deze week echt begonnen. Het koelt overal al flink af, en wegen worden steeds minder begaanbaar. Maar de mensen kunnen nu wel beginnen met hun gewassen te planten, waarbij dat voornamelijk mais is voor siema (het voornaamst eten hier, goedkoop en ‘lekker’)

Verder was de projectweek erg wennen. We moesten extreem veel wachten, wat volgens de andere twee vrijwilligers normaal niet voorkwam. Maar daar stond wel tegenover dat de mensen erg leuk waren, waaronder onze projectleider Lewis. Hij is een erg fanatieke man die echt het gevoel geeft dat hij er voor je is en naar je luistert als groep. Ook de Youth (13-25) zijn erg leuk om mee om te gaan. Aardige jongeren en de meeste zijn ook vrij fanatiek.

In de eerste week hebben we veel introductie meetings gehad en hebben we eigenlijk vrij weinig gedaan. Maar wat we hebben gedaan had naar mijn idee wel echt nut.

Het eerste wat we hadden gedaan was Alex, een jongen die bij de POD (Parents of Disabled, een groep die home visits doet bij mensen met een beperking) is aangesloten, een rolstoel gegeven vanuit Mawa. Dit was een tijdje terug door een oud vrijwilliger gedoneerd, en wij hadden de eer om de rolstoel dan ook echt naar hem toe te brengen en een stukje met hem te wandelen. Dit vond hij wel wat spannend, maar nu heeft hij wel een beetje meer vrijheid gekregen, mits de wegen begaanbaar zijn.

Het tweede wat ik wel nuttig vond, was de Engelse les die we hebben gegeven aan de Youth. Hier hebben we met hun de introductie geoefend, dus dingen als my name is.. enzovoort. En daarna de lichaamsdelen, door middel van onder andere een spel genaamd ‘Simon says …’ De meeste jongeren vonden dit op zich wel leuk en een aantal hebben er ook echt iets van geleerd. Aan de andere kant zag je ook dat er jongeren weggingen, omdat ze gewoonweg geen zin hadden in les krijgen.. Dan baal je wel even flink, maar iemand lesgeven die niet wil heeft toch geen nut.

Ten derde hebben we ook nog geholpen met het wegen van kleine kinderen. Waarbij deze in hun geboorteboekje een stipje bij hun nieuwe gewicht kregen en waar nodig kregen de kinderen inentingen. Doordat de zusters van het ziekenhuis 2.5 uur te laat waren, mochten wij alle kinderen wegen. Tegen de tijd dat we klaar waren met wegen kwamen ze rustig aanwandelen en begonnen ze zonder verontschuldigingen aan de inentingen. Typisch Afrikaans denk ik dan maar altijd, zoals de locals zeggen: ‘It’s not Azungu time, but Akuda time. Malawian time!’.

Voor de rest van de week hebben we eigenlijk niet iets bijzonders gedaan, we hebben nursery schools bezocht en meetings gehad, dus vrij weinig actie de eerste week helaas.. Maar dat veranderd niet het feit dat ik het de aankomende tijd wel zie zitten bij het project en ook dat ik het prima kan vinden met de andere vrijwilligers bij het project.

De Liwonde national park safari trip

Zaterdag ochtend vertrokken we rond 10.30 richting Liwonde. We kwamen uiteindelijk uit bij een Italiaanse man waarbij we de trip gingen doen. Hij had een echt brits accent en had een bijzonder figuur. Een beetje oren zoals olifanten die hebben en de vorm van een vaas of iets dergelijks.

Hier stapten we na kennismaking op een boot waar we die nacht ook, in het park, zouden overnachten. Een vrij luxe boot met veel ruimte. Vooral het feit dat we met maar 6 mensen waren maakte het een stuk aangenamer. De bedden waren heerlijk zacht en de slaapkamers waren ook niet overdreven klein. Er was zelfs een douche aan boord en twee wcs!

Tijdens de toch naar onze verblijfplaats zagen we meerdere nijlpaarden en olifanten. Zodra we aan waren gekomen bij de verblijfplaats en stil lagen, kwamen er een aantal olifanten echt op 10 meter afstand van de boot bij de oever wat drinken. Er waren ook allerlei kleine olifantjes bij deze groep, waarvan de moeder ons ook even duidelijk maakte dat we geen meter dichterbij mochten komen. Een prachtig gezicht om te zien. Ook bleven ze nog een hele tijd in het riet om te eten. Van dit alles heb ik een aantal super mooie foto’s en filmpjes kunnen maken!

Daarna gingen wij ze verlaten voor een 2.5 uur durende trip over het water verder het park in met een kleinere boot.

Dit was echt super om te doen. We hebben heel veel krokodillen gezien en opnieuw nijlpaarden en olifanten. Ook hadden we nog een aantal antilope gezien met een schietschijf op hun kont, de naam is me even ontgaan over hoe ze nu eigenlijk echt heetten. Na een aantal mooie foto’s te hebben gemaakt gingen we weer terug naar de grote boot voor het avondeten en de nacht.

’s Avonds hebben we na het eten nog even kunnen genieten van de mooie sterrenhemel en geluiden om ons heen van de nacht. Ook hebben we nog een paar mini krokodillen gespot, waarna iedereen naar bed ging, vlak voordat het begon te regenen.

De volgende ochtend stond ik om half 5 alweer buiten boven op het dek en was het echt heerlijk wakker worden met een bakje koffie en verhalen van de bemanning. Rond 5 uur vertrokken we weer richting de Italiaan en gingen we op landsafari. Dit was ook echt super leuk om te doen. Tijdens de rit naar de Italiaan hebben we heerlijk genoten van de rust om ons heen en alle vissersbootjes en dieren die weer naar de rivier gingen.

We zaten in een open jeep, waarmee we eerst 8 km moesten rijden voordat we bij het park aankwamen. Hier konden we vrij snel verder, waarna de landsafari was begonnen. We hebben heel veel impalas, antilope, zwjnen, buffalo’s, olifanten, Afrikaanse kippen en vogels gezien. Ook hebben we nog apen gezien en een aantal andere dieren, waar ik helaas de naam ook niet meer van weet, gezien. Er waren ook super grote Baobab bomen en er was ook prachtige natuur met irritante steekvliegen die dwars door je kleding heen prikten.

Maar al bij al was het een super mooie ervaring en ook heerlijk relaxed op het water. Een geslaagde trip!